TOP 5 MOST EMBARRASSING MOMENTS IN MY LIFE (so far)

in my 22 years in existence, 5 most unforgettable yet embarrassing moments in my life as far as my mind could remember:

#5: this was during our LAKBAY ARAL in Laguna. well, it was really my first ever airplane trip. so expect that something mess could happen. hahaha.. while the stewardess checking something to serve, she was asking me what to drink. syempre, super slang naman yung nakatoka, sabi nya, "sir what do you want? coffee or water?" pero yung pagkasabi nya ng water eh,, "waer".. sa mga nakapag call center dyan, dba this is how you pronounce this word. hindi ko masyadong na gets, kaya sabi ko,, "coffee" with all the smile. hahahaha. kalaunan narealize ko na water pala sabi nya, kasi sa tray or yung parang cart nila, may tubig kasi. hehehe

#4: sa Mcdo naman ito, favorite hang out place ko is Mcdo talaga. i don't know why. pero that time i was with my sister and my officemate or shall i say areamate. hehehe.. so, pila na kami. nung time na kami na yung mag oorder,, sabi ng babae, "what's your order sir?" order din ako ng ayon sa napagkasunduan. tapos sabay order na rin ng dessert. sabi ng babae, may bago kami sir yung mc flurry with caramel or hot fudge. sabi ko, parang natikman ko na yung caramel. for a change iba naman. pero di ko masyadong na gets yung tamang pronunciation kaya sabi ko sa kasamahan ko, yung hapadge nalang. hahahah.. sa table na kami doon ko lang nalaman sa resibo na hot fudge pala.. waaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhh super kakahiya.. huhu dami pa namang tao.

#3. kahapon naman ito. galing kami ng SASA wharf para mag validate. sabi ko sa aking manager na punta muna ako sa VICTORIA PLAZA kasi may kukunin ako sa aking kapatid. while taking my way to AGDAO palengke sakay ng pedicab, i was expecting na may 20 peso bill pa sa bulsa ko. pero pag dukot ko wala na. tiningnan ko sa bag, wala rin. and they only penny that was left on my bag was just php 4.00. eh sa pedicab palang php 6.00 na ang pamasahe. sabi ko, bahala na. habang ako palang ang pasahero, "kol, kol, 4 lang gud akong kwarta kay nabilin sa balay akong wallet." sabi ng driver, "ok lang wlay problema" hahahah.. hehehe.. pagdating sa palengke, pumunta na lang ako sa unit office ng CARD bank sa agdao para manghiram ng pamasahe sa aking kaibigan papuntang VICTORIA.. huhuhu.. ayoko ng maulit pa ito. mabuti nalang at mabait ang driver. hehehe

#2. medyo matagal-tagal na ito. mga 2nd year college pa ako nito. summer yun kaya nasa dagat ang setting ng kapalpakan na ito. kasama ko mama ko at kasamahan nya sa trabaho. medyo mahangin yung time na yun kaya mdyo malaki at malakas ang alon. medyo paranoid ang mama ko pag nasa dagat kami. until now kahit na malaki na ko paranoid pa din. hahhaah.. ok back to the topic. sa kabilang cottage, andun yung mga teachers ko nung highschool at anak nila na kakilala ko rin. syempre, papansin rin ako,, kasi college na daw at yung tinatawag nila na nag grow-grow up na daw. kaya yun pumunta sa tabing dagat at nag eenjoy sa malalaking alon. at ng.......,,,, tinawag ako ng mama ko (pasigaw) "em em,, ali dri bantay lang jud ka! ayaw diha kay kusog ang balod! hmmmppp,, ali na!"... grrrrr,,, napahiya tuloy ako.. amf!!!!!

#1. hahaha.. habang kinukwento ko ito sa aking mga kaibigan, natatawa talaga ako pag binabalikan ko itong kapalpakan. kasagsagan ito ng KAPAMILYA caravan sa DAVAO. syempre,, davao eh wala gaanung celebrity na nakikita kaya ganun nalang ang pagkasabik na makakita ng kahit iilan lang. kaya pumunta ako sa activity area ng JS GAISANO southmall. akala ko kasi andun si HEART,, wala pa sya... pagpuna namin doon, ang daming tao. puno yung area. para lang makalapit, pumunta ako sa harapan kahi na siksikan. nung nasa harapan na ako, parang walang hangin. parang patay yung aircon. hahahah.. parang nag dilim na yung paningin ko.. hahaha.. kaya sinubukan kong makaalis doon. pero iba na yung pakiramdam ko. parang nag numb na yung buong katawan ko. pagkalabas ko sa area, wala pa rin hangin. kaya para di lang mag collapse if ever, kahit di ko kakilala yung 2 taong nasa harapan ko, nakisuyo na lang ako.. kumapit ako sa kanilang likuran.. wwaaaaaaaaaaaaahhhhhhh grrrrrrrrrr... "bai, pagunit sa ha, kadali lang" hahahahah.. sabi ng kasamahan nya,, "tara na uli nata".. ggrrrr.. parang natakot sa akin. ahhaha.. sabi ko hindi pala madali ang maging fan. hahahahah.. kakainis talaga.. hehehe

you have to taste it!!

guys, if you are here in davao, you have to visit this cool shake stand. it has the cheapest price compared to any special shake here. the name of their business is "WHIP SHAKE" and is located in front of the ateneo de davao university. actually im not familiar kung saan ba talaga ang harap ng ateneo. basta yung dinadaanan ng Obrero na jeep papuntang boulevard...

back to the shake thing, actually, one of the owners of this business is my friend. tapos they just invited us to visit their stand last saturday. i thought, simpleng shake lang. to my surprise, may pagpipilian pala. may rocky road, pandan, toffee, at kung anu ano pa. when we tasted it, wawwwwwwwwww,, super delicious.. sa halagang 18 pesos lang sulit na sulit.. daig mo pang nag mc flurry, mr. softy, pearl cooler, at kung ano pa mang pampalamig. basta harap lang sya ng ateneo. medyo hindi agad sya mapansin kasi maliit lang talaga ang kanilang pwesto. parang booth lang sya na nasa loob ng carenderia.. pero sulit talaga.. hehehe

maka stresssssssssssssss

for almost a month na akong hindi naka pag update. the reason behind is the AUDIT. every six months, audit will visit our branch here in davao to check our transactions and status of the branch. so, kinakailangan ang puspusang pag hahanda. from files to transactions and everything that is related to our work. mga centers na may mga problema during meeting, dapat organize na daw. pero parang wala pa rin eh. hehhe. for 2 weeks na mag stay ang taga audit sa branch para maghanap ng mali. hehehe. and we thought, na ngayong araw na ito pupunta sa aming unit. pero sa iba pala. kaya medyo delikado kasi, bukas is my worst ever day. hehehe.. okay naman ang first 2 centers, pero yung pang huling meeting yung problema. masyadong magulo at walang ka buhay buhay ang mga members.. grrrrrrrrrr... what will i do?

2-day experience

masaya na malungkot ang naging xmas vacation ko. masaya kasi daming magagandang nangyari, malungkot kasi, kuya ko eh nagdala ng isang bata na maituturing nating pinagkaitan ng Tadhana. kailangan kasi ni kuya na ma obserbahan ang mga gawi at kilos ng mga taong may kapansansan kagaya ng nasabi ko kanina. Yung nasa PIcture, from left, ako, sister ko, JAYRAN, tapos kuya ko. Si Jayran yung batang tinutukoy ko. kung titingnan nyo sya, isa syang normal na tao. pero hindi siya nakakarinig at nakakapagsalita. nakaka awa lang talaga kasi deprived sya sa mga bagay na karaniwang inienjoy ng mga normal na tao. ako'y may depekto rin pero kahit papano, nakakasabay ako sa mga normal. through sign language ang aming communication. di pa nga namin kabisado yung ibang signs. pero kahit papano may natutunan kami sa kanya. Ayon sa kanyang kwento, mga 1 year oldf palang daw sya, ulila na sya sa ama at ina. inampon sya ng isang pastor at lumaki sa isang lugar dito sa Davao na kilala sa pangalan na Deaf Mistry Institute {DMI}. ang maganda dito, nakakapag aral sila ng libre at natutugunan ang kanilang pangangailangang spiritual at pisikal. sa mga sandaling nakasama namin si Jayran, na appreciate namin kung gaano kahalaga ang ating pandinig at boses. kaya sana gamitin natin ito sa tama at kapakipakinabang na mga bagay. dahil kung hindi, marami ang mga katulad ni Jayran na nangangailan nyan.

looking back

2008 was a great year for me so far. i received lots of blessings in any ways. i gained more friends and got a chance to explore the other part of this country. ever since, i really don't like wearing accessories or anything that is attach to my body. but year '08 really made me a luxurious one. i bought my very first "Timex Expedition" wrist watch and have my very first DSC S750 Sony Cyber-Shot. though i was too expensive that time, amm,, still my first choice is "ukay-ukay".. hehehehe.. yeah, i really enjoyed my "ukay-ukay" days together with my friends and sometimes, "all by myself".. hahahaha.. i don't know what '09 brings into my life. i wish for more blessings and more opportunities.. hahha